درحياطو باز کردم ويه سره رفتم تو اطاقم
حوصلهءهيچي رونداشتم حتي شامم درست نکردم
به جهنم ..يه شبم محمد حاضري بخوره ...قران خدا غلط نميشه که
البته اگه مثل ديشب نره سراغ يللي تللي
مدام خودموسرزنش ميکردم واطاقمو متر ميکردم
فحش ميدادم........ اروم نميدشم.... نه
کاش دوتا چک ديگه هم زده بودم تا الان اين جوري مثل اسفندِ رواتيش بالا پائين نميپريدم
اي تف توروت داريوش
من که داشتم زندگيمو ميکردم
اين به قول خودت اعترافت ديگه چي بود ؟
يه بخش کوچيک ازذهنم فرياد ميزد
دادوقال ميکرد
همه جارو بهم ميريخت
که اگه حقيقتو بگه چي ؟..........اگه واقعا دوستت داشته باشه؟
ولي بخش عظيمي از ذهنم نفي ميکرد
همه چيرو نفي ميکرد
عشق داريوشو
محبتش
همه ءوجود داريوشو
داريوش ،داريوش،
چه اصراري داشتي که اسايشمو دوباره بگير ي ؟
چه هيزم تري بهت فروخته بودم که ميخواستي سرمو راحت رو بالش نزارم ؟
++++++++++++
محمد شب اومد ولي چه اومدني...
ساعت نزديک سهءنصفه شب بو د
ازهمون اول قيافش دادميزد که مستِ مسته
_اين چه وضعيه؟ تو که اهل اينکارا نبودي محمد
خودشو انداخت ورومبل وناليد
_چيه ؟؟بده رفتم عشقو حال
_اخه تو خجالت نميکشي ؟؟مثلا داداش بزرگه ءمني
_چه داداشي؟ هان ؟چه داداشي که دوزار ازش حساب نميبري ....رفتي تو جبههءدشمن بعد ميگي داداش بزرگتم
صداش ملايم ملايم تر ميشد انگارکه داشت خوابش ميبرد
اي خدا من چه گناهي کردم به درگاهت که اين وضع وحالم باشه
اون از داريوش که شنبه به شنبه بايد جنازشو از پشت در اطا ق جمع ميکردم
اينم از داداشم که مستِ مست اومده خونه
بلندش کردم ولباساشوبه زور دراوردم وخوابوندمش
آبرويي ديگه برامون تو محل نمونده بود
همه به چشم يه خونوادهءلااوبالي نگاهمون ميکردن
بارها خودم شنيدم که ميگفتن
دخترو پسره معلوم نيست چه جوري زندگيشونو ميگذرونن
حاضر بودم قسم بخورم که اگه پدر مادر مارو نديده بودن ميگفتن اصلا ما مشروع نيستيم
روزها ميگذشت وبه اين واقعيت پي ميبردم که زندگي تو اون محل هر روزو هر روز سخت تر ميشه و
گذشته اي که باداريوش داشتم
مثل يه بختک روزندگيمون سنگيني ميکنه
محمد باهام حرف نميزد و سرسنگين بود
خداروشکر بعد اون شب ديگه سراغ اين جور برنامه ها نرفت وفکرمو کمي اروم کرده بود
روزها ميگذشت ومن بيشتر توروزمرگي زندگي غرق ميشدم و
احساس ميکردم که هرروز حفرهءخالي قلبم سياه تر وسياه تر ميشه
با اعتراف داريوش زندگيم عوض شده بود
يه وقتايي اونقدر دلتنگ اغوشش ميشدم که شبونه تو خونه راه ميافتادم و
سر باغچه ءکوچيکه خونه ميشستم وتا صبح زل ميزدم
به گلهاي زيباي باغچه که از روبيکاري کاشته بودم
يه روزايي هم از رنجهاو شکنجه هاي قديم ميشکستم وگريه هام خونه رو پرميکرد
تو اين جور وقتا محمد تنها کسي بود که ارومم ميکرد
بغلم ميکرد وبا من اه ميکشيد وخودشو سرزنش ميکرد
ميدونست يه چيزي اين وسط هست که بهش نگفتم ولي نمي پرسيد
ذاتش فضولي نبود
نه از جاويد ديگه خبري بود ...نه از داريوش
يه وقتهايي ميخواستم برم سراغش
قلبم از تنهايي و بي کسیش ميسوخت
پا ميشدم ومانتومو تنم ميکردم ولي بازهم گذشته با تما م قوا منو ميکوبيد وپاهام سست ميشد

+++++++++++++++++++++++++
شيش ماه بود که داريوشو نديده بودم
ازاون روز که اعتراف کرده بود ،نديده بودمش
برام سخت بود ...يه قسمت از وجودم عشق داريوشو باور کرده بود و
ميخواستم يه بار ديگه هم شده خواسته شو تکرار کنه
ولي قسمت اعظم وجودم اين عشق ونهي ميکردو
منو از داريوش دورتروردورتر ميکرد
نميتونستم ..........کسي که به اين راحتي با به قول خودش عشقش
برخورد ميکرد ورنجش ميداد به درد من نميخورد
نميخواستمش... دلم بدجور شکسته بود
کاش نميگفت که هميشه دوستم داشته...
کاش ميگفت بعد از رفتنم عاشقم شده... ولي اينجوري؟ با اين روش؟
نه نميتونستم قبول کنم
اون منو دوست داشته وشکنجم ميداد؟؟
ديد دارم زجر ميکشم ولي بازم ازارم داد ؟؟
يک سال تموم منو از محمد جدا کرد
اين عشق نبود
علاقه نبود
خواستن هم نبود
بيماري بود
نمیتو نستم با يه ادم بيمار سر کنم
کسي که حتي يه درصد هم به فکر من نبود
تو تمام اون مدت من براش مهم نبودم
فکرم....... روحم........ براش مهم نبود
مهم جسمم بود که تو قفسش زنداني بود وراه به حايي نداشت
داریوش بيماربود
بعد از رهایی از قفسش تازه معني راحتي واسايش و آزادگي رو درک مييکردم
تازه فهميده بودم که ميتونم بدون ترس ولرز ازخونه خارج بشم و
نخوا م به کسي جواب پس بدم
ميتونستم باجنس مذکرصحبت کنم و
نترسم از اينکه ممکنه کسي منو ببينه....
ذهن داريوش ذهن يه ادم بيمار بود
اين ادم هيچ وقت نميتونست تکيه گاه خوبي براي من وبچه ها ي من باشه

ترم جديد دانشگاهو با کلي پله پائين بالاکردن ورفتو اومدن شروع کردم و
دعا کردم هيچ چيز ديگه اي مانع ادامه تحصيلم نشه
از همون روزاي اول که دوباره پامو تو دانشگاه گذاشتم امير عظيمي مثل يه سايه همه جا دنبالم بود
ميپرسي امیر عظیمی دیگه کيه ؟
بزار برات بگم ....
امير عظيمي چهارسال از ما بزرگتر بود
ولي تودانشگاه هم کلاس بوديم
دوسالي ر و سربازي رفته بودو دوسالم به خاطرمريضي مادرش درس و عقب انداخته بود
پسر محجوب وسربه زيري بود
ازاونايي که وقتي باهاشون حرف ميزني سرش پائين بود ومعذب نبودي که داره بااسکنر هيکلت و از بالا تا پائين ديد ميزنه
باهاش واقعا راحت بودم
ازاون پسراي نيک روزگار بود که تو هر کارخيري دست داشت وبه همه ميرسيد
هرکارخيري بود اولين قدمو امير عظيمي برميداشت
پسرا بهش ميگفتن براد ر عظيمي
نه اينکه ريش بلند کنه ودکمهءبالاي يقشو تا ته ببنده ومدام تسبيح بچرخونه ....نه ....
اصلا تو اين فازا نبود ولي چون همه جا تو کارخير شرکت داشت
پسرادستش مي انداختن
مخصوصا که باهمهءدختراخوب ومودب برخوردميکردو
به نحوي محبوب دختراهم محسوب میشد
من که برگشتم، امير عظيمي دوترم بالاتر بود
ولي ازهمون وقتي که منو ديد وبا چشماي براقش بهم زل زد
فهميدم يه چيزي اين وسط درست نيست .....
اخه اصلا پيش خانما سرشو بلند نميکرد چه برسه تو صورت کسي زل بزنه
نگاهش يه جوري بود ........براق وخيره مثل نگاه يه گربه
بعد اون بود که هميشه ميديدمش
بوفه...... حياط ........راه برگشت......
تعجب کرده بودم......
اخه چه خبر شده ؟
باخودم فکر کردم شايد اشتباه کردم
اصلا امير عظيمي رو چه به اين کارا...که دنبال دختر مردم بيفته
اصلا توخط اين حرفا نبود و بهش نميخورد اينکاره باشه
ولي حس شيشم زنونم يه چيز ديگه ميگفت
اين همه برخورد عادي نبود
شاخکهام تکون ميخوردو پالسهاي مختلفي ميفرستاد
چرا همه جا مثل سايه بامنه؟
چرا ديگه موقع حرف زدن سرشو پائين نمياندازه؟
چرا وقتي تو حياط دانشگام چشماش مثل عقاب منو رصد ميکنه ؟؟
ومتاسفانه اونقدر اين کارو تابلو انجام ميداد که هر ننه قمري اينو ميفهميد
يه وقتهايي بيخيال ميشدم
ولي يه وقتهايي تا مرزجنون ميرفتم
يه چيزي بهم ميگفت که درگيرم شده ومن اصلا اينو نميخواستم
تا اينکه يه روز ...........

يه روز بود مثل روزاي چهارشنبهءقبلي
کلاسم تازه تموم شده بود وداشتم سلانه سلانه وباحوصله از افتاب زيباي زمستوني لذت ميبردم ونفس تازه ميکردم
مثل هميشه تکرار بودوتکرار روزاي چهارشنبهءقبلي
تو خودم بودم که يکي صدام کرد
_خانم اميني..... خانم اميني.........
برگشتم ........امير عظيمي بود
خيلي وقت بود که منتظرش بودم تا قدم جلو بزاره
با اون رفتار تابلوش هرلحظه منتظرش بودم
صبر کردم تابرسه.........
نفس نفس ميزد
_سلام خانم اميني
لبخندي به قيافهءسرخش که هميشه ارام بخش بودزدم
_سلام ازماست احوال شما ؟؟؟؟
_ممنون خوب هستيد ؟
_به مرحمت شما.....
اين پا واون پا کرد
دِجون بکن... بگو ديگه
نگاشو دوخت به کفشامو گفت
_خانم اميني ميشه وقتتونو بگيرم ؟يه عرض واجب داشتم که بايد خدمتتون بگم
واي اين لفظ قلم حرف زدنش منو کشته
_بفرمائيد گوش ميدم
_خوب... خوب ...اگه اجازه بديد بريم يه جايي که راحتتر بشه حرف زد
_ولي اخه اقاي عظيمي ...
_خواهش ميکنم ...خيلي وقته ميخوام باهاتون صحبت کنم
التماس و خواهش از چشماش ميباريد
_باشه فقط من بايد زودتر برم خونه
_زیاد طول نمیکشه قول میدم
اگه اجازه بديد من يه کافي شاپ اين نزديکيا ميشناسم بريم همون جا)
ااااااااااه بابا کافي شاپ ديگه چيه؟
برادر امير من ميخوام برم خونهههه
حوصلهءپيشنهادو جواب ردو هزارتاچيز ديگه رو ندارم
ازيه طرفم تجربهءداريوش هميشه مثل یه کابوس همراهم بود
نميخواستم ولي نگران بودم ودلم شور ميزد
انگار ازنگاهم خوند
خدايا چرا فکر من براي همه اينقدر واضحه؟
_به من اطمينان ندارين خانم اميني ؟؟
_نه نه اين چه حرفيه
_پس بفرمائيد خواهش ميکنم
به خودم اومدم اش کشک خاله بود تا کي ميخواستم فرارکنم ازش
بالاخره که چي؟؟
بايد اين کارو تموم ميکردم يانه؟؟
به سمت جهتي که ميگفت راه افتادم
اوه اوه برادر عظيمي ......چه جنتلمن واقا............
در ماشين وباز کرد .........
واي حالا اگه يکي مادو تا رو ببينه چي ؟؟
فردانميشه تو دانشگاه سربلند کرد
پروپرو نشستم وسرموانداختم پائين تا کسي نديدتمون
خداروشکر که ماشين جاي خلوتي پارک بود
مثل اينکه اميرم نگران همين بود
چون تا ماشينو روشن کرد پاشو گذاشت رو گاز
ويوووووووووووووووهو
بر وکه رفتيم کافي شاپ درمعيّت برادر عظيمي

چشمم بهش بود که حرف بزنه
فنجون نسکافم روبه پايان بود وهنوزداشت شرورّو ميبافت
ددجون بکن... شب شد بابا ....کار وزندگي دارم
_اقاي عظيمي نميخوايد مطلب اصلي رو بگيد من ديرم شده
_البته البته ميگم خدمتتون اما ....خوب .نميدونم چه طور بگم ؟
اوه هزار رنگ شد.... الهي............. پسر مردم الان سکته ميکنه ميمونه رو دستم
معلوم بود که داره جون ميکنه حرف بزنه
نگامو از روش برداشتم وبه گوشه ءميز که طرح يه گل لاله بود دوختم
_هرجورکه راحتيد بفرمائيد. من بايد برم برادرم نگرانم ميشه
_راستش ...راستش...
انگار که تو يه لحظه تصميم گرفت خيال خودشو منو راحت کنه
_خانم اميني.... من...من ...بهتون علاقه مندم
حتي به انداره ءيه ابسيلون هم از جام تکون نخوردم
چیز عچیبی نبود که ادمِ تابلو
يه نفس عميق کشيد وادامه داد
_من خيلي وقته دوستتون دارم
يعني از همون روز اول که باهاتون هم کلاس بودم
ولي خوب دير به اين نتيجه رسيدم وبعدم خوب ...خوب ...
خانم ديبا فوت کرد وشما هم ناپديد شديد
هیچ جوری هم نمیتونستم سراغتونوبگیرم
اين دوترم خيلي اذيت شدم
همش جاي خاليتون جلوي چشمم بود )
اااااااااااااووووووووه طرف يه دفعه اي چه بلبل شد
_ميخواستم اگه اجازه بديد با خونواده براي امر خير مزاحمتون بشيم
سرم همچنان پائين بود
دستامو تو هم گره کردم و با يه نفس عميق شروع کردم
_اقاي عظيمي در اينکه شما يه مرد اقا ومحجوب وعالي هستيد
شکي نيست ومن احترام زيادي براي خودتون و شخصيتتون قائلم
ولي متاسفانه جواب من به شما منفيه
دليل نخوايد.... پرسشم نکنيد....
اين جواب اول واخر منه)
يه نفس عميقِ ديگه
_به خاطر نسکافه ممنون .....موفق باشيد
کيفمو انداختم رو کولم و بدون نگاه ديگري از جا م پاشدم
انگار که به خودش اومد
_ولي....
بدون اينکه برگردم جواب دادم
_خواهش ميکنم به نظرم احترام بذاريد وديگه راجع بهش صحبت نکنيد
ازکافي شاپ زدم بيرون
ته قلبم از اينکه همچين پسر خوبي روازدست دادم معذب بودم
ولي وجدانم قبول نميکرد که تو زندگي پراز اشوبم راهش بدم
درست بود که جسما يه دختر بود ولي روحم چي؟؟
هنوز شيريني اون بوسه ها برام تازگي داشت
هنوز هم ياد اون روزهايي که داريوش تو اغوشش ميگرفتم منو گرم ميکرد
ياد داريوش توي وجودم ريشه دوونده بود
نه.... انصاف نبود..... امير عظيمي پسر محبوب و مهربون دانشگاه و وارد زندگي داغونم کنم
حقش بود که يه دختر نجيب وخونواده دارو انتخاب کنه و
يه زندگي ارومو از سر بگيره
وجود من تو زندگيش فقط يه بار اضافه وسنگين بود

امير عظيمي ول کن معامله نبود
چپ وراست جلوم سبز ميشد
دست ورنميداشت.... هرروز يه کار جديد رو ميکرد.....يه مدل جديد
جون به لبم کرده بود
کاراش اونقدر تابلو بود که تقريبا همهءدانشگاه خبردارشده بودن
انگشت نماي خاص وعام شده بوديم
همه گوشه وکنايه ميزدن
يه سري از دختراکه به خونم تشنه شده بودن وهرجا ميرفتم کلفت بارم ميکردن
پسرارو که ديگه نميشد جمع کرد
برام گل ميگرفت وبیرون دانشگاه بهم میداد
نميگرفتم ميزاشت رو کيفم
ميگرفتم و مينداختم سطل اشغال
اووووووووووووفففففففففف
فرداش با يه گل ديگه منتظرم بود
هروزيه فرقهءجديد روميکرد
متلکها کلافم کرده بود...
از هر طرفي ميرفتم راه وبروم ميبست
به خيال خودش ميخواست با محبت رامم کنه
ذله ام کرده بود
يه بار تنها گيرش اوردم وگفتم دارم ازدواج ميکنم وبهتره فکر منو از ذهنش بيرون کنه
باورش نشد
قسمم داد
سکوت کر دم ...نمیشد ....قسم دروغ... عمرا به خاطر همچین چیزی قسم دروغ بخورم
اصلا به اون چه بچه پررور ...ول نميکنه ...اااااااه
همين جريان باعث شدکه اون چيزي که نبايد بشه شد
دم عيد بود وباغچه رو تازه زيرورو کرده بوديم
داشتم حياطو جارميکردم که زنگ وزدن
فکر کردم محمده که امروز زود اومده
_کيه
_بازکنيد
صداي يه زن غريبه بود
چادرم و همين جوري يلخي انداختم سرمودروبازکردم
دوتازن وپشت بندشون دوتا مرد که اصلا ديده نميشدن بايه دسته گل و يه جعبه شيريني وايستاده وبودن
_بله بفرمائيد
_سلام مريم جون ...خوبي خانم ؟
_مرسي
همين جور مثل ادم نديده ها بهشون زل زده بودم
اخه جعبهءشيريني ودسته ءگل يه معنا بيشترنداشت
_مريم جان براي امر خير مزاحم شديم نميخواي تعارفمون کني؟
به خودم اومدم ....يعني ضايع بازي بيشتر از اين نديده بودم
_بفرمائيد ...ببخشيد من حواسم نبود ....خوش امديد
همون خانم مسنه که مهربوني از سروروش ميباريد اومد تو وگونه هامو بوسيد
شديدددددددددد بوي مامانمو ميداد
خانم بعديه که فتوکپي جوونتر خانم مسنه هم بود باهام روبوسي کرد ورفت تو
اصلا به حال خودم نبودم
يعني چي ؟؟؟؟اينا ديگه کين ؟؟؟؟؟
مطمئنا از محل نبودن......
چون مارو اصلا ادم نميديدن ابليس ميديدن که قصد کرديم محله رو فاسد کنيم وجوناشونو از راه بدر کنيم
همه ازسر تا ته کوچه برامون گارد گرفته بودن که مبادادست از پا خطا کنيم
يه جوري برخورد ميکردن انگار ما خونه ءفساد داريم ومدام داريم کارهاي زير زميني انجام ميديم
پس اگه از محل نبودن اينا کي بودن؟؟؟؟
مرد ريش ومو سفيدي هم پشت سرشون وارد شد
_سلام دخترجان.. الحق که تعريفي هستي
اونقدر شيرين و مهربون بود اين مرد.... که لبم به يه لبخند قشنگ باز شد
_لطف داريد شما بفرمائيد خواهش ميکنم
چهره اش اونقدر نوراني ودلپذير بود که اگه منعم نميکردن دست مي انداختم گردنشو ماچش ميکردم
سرکه برگردوندم......... هيواييييييييييييي برمن
اخرسر پسرهء جلب کار خودشو کرد
اخمام رفت تو هم و سري از روي تاسف تکون دادم
اخه بشر من به تو چي بگم ؟
اين چه بساطيِ که راه انداختي ؟
حالا اين امرخيرو من چه جوري جمع کنم برادر عظيمي؟
اصلا بهش اهميت ندادم سرمو انداختم پائين واومدم تو ......

چهارروزاز اون روز گذشته بود وداشتم برميگشتم خونه
_مريم خانم
جاويد بود ...
اي خدادوباره چي شده؟؟
_سلام اقا جاويد، چي شده؟؟ بازم داريوش...
_نه مريم خانم مهلت بديد.... چيزي نشده ...
دوسه نفري از اهالي محل ازکنارمون ردشدنو پچ پچ کردن
اااااااااااااااااهههههههه هههههه
امان ازاين خاله زنکها
روزروزش که کاري باکسي نداشتم حرف پشت سرم بود
حالا که يه مرد غريبه روهم تو محل ديدن
واويلااااااااااااا ديگه چي ميخواستن بگن؟؟
جاويد که نگاه چپ چپ زناروديد گفت
_مريم خانم ميشه بريم يه جاي خلوت صحبت کنيم ؟؟
يه نگاهي به دورو ور کردم وراه افتادم سمت ماشين
به هرحال بهتر ازاين بود که زيرذره بين نگاه مردم که داشت سوراخمون میکردصحبت کنيم
ماشين وراه انداخت و ازکوچه مون زد بيرون
نگاه زنا روهنوز احساس ميکردم وبازم زجرميکشيدم
چند تا کوچه روکه رد کرد وخيالم راحت شد کسي مارونميشناسه گفتم
_اقا جاويد ميشه بگيد چي شده ؟؟به خدادارم ازاضطراب خفه ميشم
ماشين وپارک کردو نگاهشو دوخت به ماشيناي روبه روش
هواکم کم داشت تاريک ميشدو دوست نداشتم دير برسم و
حرف و حدیثها رو پشت سرم بشنوم
باصداي جاويد به خودم اومدم
_مريم خانم..... داريوش داره برميگرده امريکا
مغزم شروع به پردازش کرد
داريوش داره بر

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: